Darkling Tag

Tag ukradziony z bloga Ra the Lumpensammler (i tak bym oznaczyła!), przetłumaczony dowolnie i swobodnie przez Łotra (Nie ma sprawy -DŁ.). Bo tak. Bo chcę. I mogę.

Let's go, let's go...

Pytania proste:

– Ulubiony zapach świeczek?

Różnie z tym bywa, zmienia się to w zależności od pory roku, temperatury otoczenia i humoru. Najczęściej coś owocowego z cynamonem. Totalnie nie mroczne. Preferuję olejki kominkowe, o zapachach drzewnych bądź, jeśli już ma być kwiat, konwaliowe. Olejki lepiej czuć w powietrzu niż świeczki.

– Czy masz ulubioną książkę?

Mam całe mnóstwo ulubionych książek. Nie pyta się matki, którego kota kocha bardziej (jakoś tak to szło).

– Wolisz raczej kawę czy herbatę?

Mleko z kawą i syropem smakowym, ewentualnie cappuccino. Nadal brak mroku, bo czarnej kawy nie lubię. Herbata od czasu do czasu, smakuje mi zbyt gorzko, żebym mogła ją pić. Najchętniej jednak pijam ziółka wszelakie.

– Ulubione perfumy/pachnidła?

Ziołowe, werbena, rumianek, lekkie, nieduszące zapachy. Sianowate.

– Czy bujasz się w jakimś celebrycie?

Słowo „celebryta” w ogóle jakoś kiepsko mi się kojarzy. Nigdy nie miałam też jakichś szczególnych ciągot do postaci rzeczywistych, acz odległych. Nawet w przypadku filmów preferuję bardziej odgrywane postacie niż aktorów kryjących się pod nimi. Zwykli ludzie są meh.

– Gdybyś miała zmienić imię na takie stereotypowo gothyckie z '90/2000, jakie by było?

Zamiast gothyckiego wolałabym coś na wzór warcraftowych elfów. Z kilkoma apostrofami w dziwnych miejscach. Parę takich zdarzało mi się używać, ale obecnie są niewymawialne (i średnio je pamiętam).

– Trzy sposoby na przeżycie fali upałów, a jednak noszenie się na czarno?

Szyfonowe, asymetryczne spódnice i topy do tego. Uwielbiam asymetryczne spódnice.

– Jaka piosenka za każdym razem budzi w tobie radość (niekoniecznie goth)?

They're taking the hobbits to Isengard!

– Czy zajmujesz się sztuką (gra na instrumencie, malarstwo, pisarstwo etc.)?

Nah, ale notorycznie poprawiam innych w tym zakresie.

Koloruję, kiedyś rysowałam, w sumie miło byłoby do tego wrócić. Pisarstwo może by było, gdybym tylko potrafiła zapamiętać te wszystkie genialne pomysły na opowiadania, które przychodzą mi do głowy przed zaśnięciem.

– Ulubione hobby niezwiązane z gothem?

A mam jakieś związane? No, może poza buszowaniem w lumpeksach, bo to w sumie przynależy do subkultury, zdaje się. Nałogowo zbieram książki. Uprawiam parapetowy ogródek z uporem godnym lepszej sprawy. Planuję robić wiele rzeczy „od jutra”.

Coś do zastanowienia:

– Gdybyś miała być stworzeniem nadprzyrodzonym, to jakim?

Kotem. A nie, czekaj, tym już jestem.

To może wiedźmą? Nie, wait...

W sumie sama w sobie jestem dość nadprzyrodzona.

Ewentualnie mogę zostać elfem.

– Jakie nadnaturalne zdolności potwora z horroru byś miała?

Zatrzymywanie czasu. żeby móc się wysypiać, jednocześnie wstając wcześnie rano.

Jeśli tego się nie da, to nie pogardzę magią ognia.

– Czy czujesz się pewna siebie w kontaktach z innymi osobami z tej subkultury (na żywo lub po kablu)? Czemu lub czemu nie?

Czuję się niepewnie w kontaktach z jakimikolwiek istotami ludzkimi (pomijając nieliczne znane mi od lat wyjątkowe wyjątki), to jak mam się kontaktować z subkulturą? Nie, jeśli jakieś kontakty są, to przypadkowe i tymczasowe, bez zaangażowania. Raczej podziwiam na odległość.

– Co jest ważniejsze: dobry makijaż czy dobra fryzura?

Why not both?

O ile jednak makijaż mogę poprawić, o tyle na bad hair day nic nie poradzę (a moja grzywka lubi żyć własnym buntowniczym życiem, tak że mam to prawie zawsze), więc chyba postawię na makijaż jednak.

– Czy jest coś, czego jest dla ciebie za mało w tej subkulturze?

W subkulturze nie (albo ja przez ograniczony kontakt o tym nie wiem), ale otoczenie ogółem mogłoby się trochę ogarnąć i przestać zachowywać się wobec inaczej ubranej osoby tak, jakby dopiero co spod kamieni wylazło. To już chyba trochę wstyd w dzisiejszych czasach śmiać się choćby z kobiety w długiej spódnicy i pytać ją, czy nie wstydzi się tak z domu wychodzić.

– Czy podzielisz się żenującą historią związaną z twoją „mrocznością”?

Chyba nie mam takiej. W zasadzie przez większość życia pozostawałam dość umiarkowanie „mroczna” z lekkimi odchyłami wieku nastoletniego, pisałam mroczne rzeczy i tak dalej, ale nie uważam ich za szczególnie żenujące. Może jedynie parę moich wyskoków w zakresie początków samodzielnego farbowania włosów nadałoby się na ścianę wstydu, ale na szczęście nie zachowały się żadne dowody tych zbrodni.

– Jak sobie radzisz z zadaniami z gatunku „zrób-to-sam”?

I can do. Lubię bawić się w rękodzieło, zrobić sobie coś z biżuterii, coś poprawić, coś przerobić. Marzę o własnej maszynie do szycia.

Wyznania (albo - prawda czy fałsz?):

– Z filmów: uwielbiam kiczowate romanse

Nie. Rzadko zdarza mi się oglądać filmy, a jeśli już, to wybieram coś, co raczej będzie dobre. Romanse lubię w formie książkowej, te historyczne, ale nigdy się tego szczególnie nie wstydziłam d:

– Zawsze pamiętam o zmyciu makijażu na noc

Zawsze. Mam cerę, która paskudnie mści się za takie zapominanie.

– Śpię z pluszakami

Nie mam pluszaków! ): Mam tylko kocyk. Śpię z kocykiem. Zielonym. Liczy się?

– Zazwyczaj noszę pidżamę, która nie jest czarna

Czerwona puchata z kotkiem w wersji zimowej i marvelowski nadruk w letniej. Miałam spory problem ze znalezieniem czegoś, co by mi odpowiadało, więc na razie jest to co jest.

– Uważam, że Andrew Eldritch jest przereklamowany

Kto?

*szybki, acz wstydliwy zerk w google*

A, ok. Nieszczególnie, kojarzę kilka kawałków, ale nigdy się nie zagłębiałam w twórczość pana i jego kapeli, wystarczyło mi to, co się trafiło.

– Nie cierpię wampirów

To wampiry są przereklamowane. Przemielone, przetrawione i wyplute przez mainstream. Za dużo ich wszędzie. Nie mam nic do wampirów, ale mogłyby zostać w swoim cieniu, tam gdzie ich miejsce.

– Nie cierpię klubów

Totalnie i absolutnie.

– Nie przepadam za cmentarzami

Nie przepadam za okołocmentarną obyczajowością współczesną, ale klimat jesiennych świąt jest mi bliski. Te starsze bywają też pięknymi miejscami.

– Raczej zemdleję niż pogłaszczę pająka

A fuj.

– Nie lubię nawiedzonych domów

Chyba coś straszy w moim pokoju.

Nie no, tego typu strachy bywają przyjemne. Do momentu, w którym moja wyobraźnia przedobrzy, a lubi to robić.

– Nigdy nie czytałam „Draculi”

Czytałam i lubię.

– Uważam, że „Bela Lugosi's dead” to długa i nudna piosenka

Nie znam, ale zaraz poznam. Jest szansa, że polubię, czemu nie :D

Hmm, chyba mało mroczna wyszłam tutaj. Cóż!

Jeśli ktoś ma ochotę, można się śmiało częstować.

____________

Notkę ilustruje zdjęcie Mary Shelley, pochodzące ze strony https://www.bookstr.com/

Reszta to tylko ja.